تنهایی من شوخ ترین لذت دنیاست
این شوخ ترین لذت بی منت دنیاست
هربار دمر مانده و بالشت ندارم
انگار زمین نرم ترین خلوت دنیاست
موسیقی وتنهایی و اندیشه ی ممتد
دیوانگی ام پنجره ی مثبت دنیاست
لبخند ژوکوندی نرسد پای لب من
این قهقهه ام ناب ترین برکت دنیاست
جنگ است در انگشت من و گودی نافم
این قسمت من طنزترین قسمت دنیاست
چون زیر لاحافم به خودم سخت نگیرم
هرشب تشکم شادترین وسعت دنیاست
نظرات شما عزیزان:
|